Reformę systemową służby zdrowia zapoczątkowała nowelizacja ustawy o działalności leczniczej, która weszła w życie 15 lipca 2016 r. Zatrzymała ona komercjalizację i prywatyzację szpitali publicznych. Dzięki temu służba zdrowia zachowa publiczny charakter, a za zdrowie obywateli znów jest odpowiedzialne państwo.
„To jest ustawa, która ma coś zmienić; coś, co w ostatnich kilku latach działało źle. Powszechność dostępu to jedna z najbardziej istotnych cech współczesnego systemu ochrony zdrowia. Najważniejszy jest interes i prawo obywateli, a w tym przypadku przede wszystkim pacjentów. To oni są celem tej nowelizacji i ich prawo do dostępu do bezpiecznej i przyzwoitej opieki zdrowotnej” – minister zdrowia Konstanty Radziwiłł.
Co zmieniła nowelizacja
Podmioty publiczne mogą zbywać część udziałów lub akcji w spółkach Skarbu Państwa lub w spółkach jednostek samorządu terytorialnego – pod warunkiem, że zachowają pakiet większościowy (czyli zachowają kontrolę nad placówką).
SPZOZ (samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej) nie mogą być przekształcane w spółki kapitałowe w przypadku wystąpienia straty netto.
W istniejących spółkach kapitałowych, w których podmioty publiczne mają ponad 50% udziałów, nie będą wypłacane dywidendy.
Szpitale nie mają już obowiązku posiadania kosztownego ubezpieczenia z tytułu zdarzeń medycznych.
Jednostki samorządu terytorialnego mogą finansować dodatkowe świadczenia opieki zdrowotnej dla pacjentów w SPZOZ.
Podmiot tworzący może przekazać swój SPZOZ innemu podmiotowi tworzącemu, m.in. jednostce samorządu terytorialnego lub publicznej uczelni medycznej (np. władze powiatu mogą przekazać szpital marszałkowi województwa).
Podmiot tworzący ma większy nadzór nad SPZOZ (kierownik podmiotu leczniczego ma obowiązek sporządzania raportu o sytuacji ekonomiczno-finansowej, który będzie przekazywany podmiotowi tworzącemu do 31 maja każdego roku).
/fot.redakcja/